Atomium

Atomium

Ce livre aurait pu s'intituler « L'Atomium et le photographe » tant la relation qui s'est établie entre ce monument emblématique de Bruxelles et Yves Sarlet repose sur une longue complicité réciproque. Une histoire de passion dirions-nous. L'un et l'autre ont entretenu un dialogue permanent : l'oeil du photographe l'observant de jour comme de nuit et la réponse de l'édifice soumis aux fluctuations de la lumière toujours changeante. Mille trois cent cinquante mètres les séparent et, du haut de son immeuble de vingt-six étages, l'objectif est toujours prêt à saisir le moindre scintillement, comme si c'était un appel des neuf sphères de métal à la surprise. Cette vision continue, le photographe nous la restitue magistralement dans cet ouvrage unique. L'Atomium, dans sa robe argentée, est ici représenté endormi dans les nuages, dévêtu pendant les rénovations et habillé de mille feux chaque soir et lors des nombreuses festivités. Il y aurait d'infinies façons de le voir, mais, ici, c'est le monument qui se livre tout entier dans l'objectif du photographe.

Dit boek had ook de titel « Het Atomium en de fotograaf » kunnen dragen omdat de relatie tussen Yves Sarlet en dit voortaan voor Brussel tot een symbool uitgegroeide monument stoelt op een lange nagenoeg wederzijdse ervaring. Men zou het haast een liefdesverhaal kunnen noemen. Tussen beide ontspon zich een permanente dialoog : het oog van de fotograaf dat het monument op elk uur van de dag en van de nacht trachtte te vatten en het antwoord van het monument dat zich neerlegt bij de steeds wisselende lichtinvallen. Duizend driehonderdvijftig meter scheiden hen van elkaar vanaf de top van zijn zesentwintig verdiepingen tellende woonblok, met de lens steeds in de aanslag om de kleinste glinstering vast te leggen alsof het om een continue lokroep ging van de negen metalen bollen. Die haast obsessionele openbaring weet de fotograaf op meesterlijke wijze over te brengen. Het Atomium in zijn zilveren kleed wordt dromerig afgebeeld in de wolken, naakt tijdens de renovatiewerken, gehuld in duizend-en-een lichtjes bij festiviteiten die aan de voet van het monument worden georganiseerd. Er zijn honderden manieren om het Atomium te aanschouwen, maar hier geeft het monument zich ten volle in streelzachte vertrouwelijkheid. Nooit eerder was het zo nabij.