Bagatoni

Bagatoni

Lo vièlh quartier marselhés de « Bagatoni » ont s'i mesclan las raças mediterranèas - mai que mai d'Italians - es tanben lo refugi de la cacibralha e de las bagassas. Aquí, un revolucionari pacific, apòstol de Tolstoï capita a crear un lanç de frairetat, mas lo mitan torna prene lo dessús e totas las fòrças marridas se ligan contra el.

Aquel roman, tintat de fanga e d'ombra, ric de descripcions coloradas, soslinha la degenerescéncia fisica e morala entraïnada per la misèria. Nos porgís de scènas d'una languina e d'un desespèr sens fons, mentre que d'autras, emprenchas d'un realisme a son paroxisme, s'esclairan d'un gaug sinistre, quand contan de « tamponas » de guses e d'embriacs - scènas escrichas ambe un natural e un gaubi rares. L'autor sap balhar una vision precisa e matissada de la realitat mai fastigosa ambe una sensibilitat e una dolor que pòdon pas que nos pertocar prigondament.

Lo roman es portat per una escritura nerviosa, poderosa e una lenga populara, rica e acolorida que recuolan pas jamai davant las viraduras rapidas e los mots basses, injurioses, mas expressius e imatjats.