De Atlantikwall

De Atlantikwall Normandië 1944

De Atlantikwall, het laatste grootschalige versterkingssysteem

Bij zijn inval in de Sovjet Unie in juni 1941 was Hitler er van overtuigd dat de militaire operatie in de Russische steppen tegen kerst van datzelfde jaar zou zijn voltooid. Dat bleek echter een enorme misrekening te zijn. Berlijn was er zeker van dat het Rode Leger op het punt stond om zich over te geven ; dat leger was in december 1941 echter een offensief begonnen in de Moskou-zone en dwong de Wehrmacht om zich terug te trekken. Tegelijkertijd mengden de Amerikanen zich - na de Japanse aanval op Pearl Harbour - in de strijd en daarmee werden de Britse oorlogsinspanningen versterkt. Hitler, op beide fronten ingesloten, besloot om af te rekenen met de Sovjet Unie alvorens zich weer te keren tot de Angelsaksische geallieerden. Volgens de Duitse dictator bestond er geen onmiddellijke dreiging van een grootscheepse landingsoperatie. Niettemin besloot hij om een verdedigingslinie langs de West-Europese kustlijn aan te leggen om de achterhoede van zijn leger te beschermen, waarvan de meerderheid was samengetrokken aan het Russische front. De bouw van deze nieuwe grote « Chinese Muur » werd toevertrouwd aan de Todt Organisation, het agentschap dat was belast met alle bouwprojecten van de Wehrmacht en dat zich vanuit heel Europa mankracht toeeigende. In het voorjaar van 1944 was de Atlantikwall nog verre van compleet ; alleen de belangrijkste havens waren daadwerkelijk versterkt. Door te landen tussen de havens Cherbourg en Le Havre - aan de gebrekkig versterkte Normandische kustlijn - zouden de geallieerden het verdedigingssysteem van het Reich omzeilen.

In deze gids staan de meest interessante overblijfselen van Duitse fortificaties langs de kust van Normandië omschreven (kustbatterijen van de artillerie, commandoposten, radarstations, ondergrondse gangen etc.).