Las tortoras

Dens l'ostau vielh de Cujalar la familha Escurès qu'ei ataulada: lo pair, Jantin, qui a deishat de tribalhar per'mor de la crisi, la hemna Anna Maria qui hè la goja tau curè e l'ajuda a l'A.D.A.P.E.I., las soas duas hilhas, Elèna e Blandina... Tots que minjan las etèrnas pastas preparadas per Clara. Aquera mainada que s'a de gerir l'anar de casa e qu'ac hè, tostemps valenta e devoada.

Mes lo monde pregond de Clara n'ei pas aqueth, qu'ei hòra de l'ostau, au casau, au poralhèr gran e au colomèr sustot on a las soas tortoras caridas qui'u vienen de la mair; qu'essaja, despuish pausa, de las sauvar deu pair qui ac vòu tot suprimir tà estauviar tostemps mei. Peu moment, que'u demora tanben lo son beròi casso qui creish sus l'alea deu cemitèri on repausa la soa mair e qui adaiga en plorant quan a tròp de tristèr.

A mesura, la mainada que s'avisa deu peguèr deu pair qui apareish com un òmi a la mòda vielha, aganit e injuste de cap a la soa hilha a qui a volut balhar ua educacion plan crestiana hens l'arrespèct de la fe natra e sancèra d'auts còps. Alavetz, l'emancipacion e la susmauta de Clara que's haràn, en purmèras, en sauvant las aparéncias, tau pair, e dab l'ajuda graciosa deus sons ausèths qui l'amuisharàn tostemps lo camin.

Aqueste libe, en tot desplegant las dètz-e-sèt purmèras annadas de la vita de Clara, que's pòt tanben léger com un mandadís au monde de pauc de tolerància. Dab Las tortoras, Eric Gonzales que ns'aufreish un conte-roman on se lei a l'influéncia deu mèste Joan Bodon e on arretrobam, enqüèra mei hòrta, l'ironia qui travèrsa las frasas sarradas de l'autor de L'òrra istuèra d'un hilh de Gelòs.