Lescar Drom

Nuda, tèba, amorosa, passa soleta devath la ploja. Estiu fenit. L'imatge, amor lusent molhat, se'n va dens la bruma d'abòr

Totun, capborrut, lo só trauca la nubla En me brutlant los uelhs vielhs. A on deshèi lo traç de la soa alen : esbarrit dens la cuèva escura d'ua nueit inacabada o abandonat, atau, frement sus l'èrba cauda d'un ser d'agost ?

Non sèi mei on me mian los pas. Penut, sarrat, premut, Tròç amar de carn, nèrvis e òs. Suu ton piet, bavi lo shuc d'ua fruta agra, present deu Diable, diable de present. Espiar usclat.

A boca de nueit tringla l'esquira de la catedrau. Lescar drom, pesuga d'arren. Te tieni la man, mainada. Ns'estancam, còp sec, briacs, au mitan deu Monde. Un camin aspre e calhavut mia a l'espèr d'ua auba navèra a la Paraula arretrobada.

Mes sus las montanhas negras e blancas boha un aire viciat, hòu de malícia e de dòu. Capvath la Caronha s'estira, lasciva. Shens cès ni pausa, viran los vutres, punts negrós e mavents. Esmavents. Clarvedents.

La deishèi enairà's cap au cèu vueit deu passat. Non la deisharàs pas, n'ac voi pas. E m'escotas ? E m'entenes ? Non pòt esvaní's atau. Non vencerà lo Mau T'ac juri. N'an mentit.