Pais d'exilis

País d'exilis

Andreu Serrat qu'ei director generau de la comunautat d'aglomeracion de Mondevila. Maugrat l'atrap en lo quau e cadó au moment deu son recrutament, qu'esprava, quauques annadas ad arron, de har au miélher çò qui decideishen los elejuts qui'u causín. Navèras l'eleccions municipaus que veden a eléger Jean Caillot, president de l'aglomeracion. Au cap de chic, que remplaça Andreu Serrat per un navèth director generau. Au cap d'un sarròt de setmanas, que'u hòrabandeish shens nat explic tà un petit burèu shens cèu e shens só. Ací, Andreu que torna pensar a la soa vita abans d'estar nomat director ; a çò qui, a la fin finala, a neurit los sons exilis. Chic a chic, capítol per capítol, lo relat que'ns permet de descobrir la complexitat deu personatge. Sustot, quin poderà har rampèu a l'abaishada, a la despartida de sa mair, a la depression qui miaça ?

(... ) Que sabè, un còp de mei, qu'èra d'ara enlà recurrent, que s'ahonaré se ne comprenè pas la soa participacion a la soa des-hèita. Perqué avè acceptat lo bandiment dinc au cap ? Perqué s'èra carat ? Perqué s'avè estimat mei d'estar ua victima qu'un combatent qui's rebèca davant l'ataca ?

A totas aqueras questions, que trobè pòc a pòc las responsas. Çò dont èra convençut qu'ei qu'èra estat tad eth sonque un trebuc, embestiant se òm vòu, mes tot comptat e rebatut shens nada importància : la victima collaterau lèu desbrombada d'un eslejut de la Republica qui avè aprés, au somiu de l'Estat, lo cinisme d'un aute president.