Pasaia

Que tornèi entrar, ua bièrra de mei, la cincau! Que la bevoi d'un borrat, qu'èri briac. Qu'avoi enveja de plorar mes, non sabí pas mei. L'aire beròi gelat que cadó sobte sus jo e que torcè pòc a pòc lo men còs molhat. Qu'anavi tombar! Que cluquèi e, com dens un saunei, ua lutz que m'esclairè, qu'èra la de l'auba blosa de noste, puish, la cara ensorelhada deu pair que m'apareishó, que m'arridolè e que'm disó a docinas, la soa man suu peu: "E vedes, que't va caler tornar, las aubas claras de La Herrèra n'an pas cambiat, çà-i viste, lo men hilh, adara que't tròbi de manca!"