Racontes per gardar la santat

Joan Vezole, nascut en febrièr 1923 a la bòria del Toron, pròcha de Sant Sernin, conneissiá pas que la lenga d'òc quand dintrèt a l'escòla per Pascas de 1929. Quò l'empachèt pas d'arribar a l'Escòla normala d'Orlhac en octòbre de 1939. Lo mestièr de mèstre d'escòla li faguèt faire lo torn del Cantal e entendre la lenga d'òc dins tota sa varietat e sa riquesa, de Mossajas a Valèta, Santa Ostàsia, La Vàstria o Aluèsa...

En julhet de 1943, partiguèt pels chantièrs de joinessa, puèi foguèt refractari e demorèt coma obrièr agricòla al Prat da Sorniac.

Son darrièr pòste, al Roget, l-i demorèt mai de vint ans. Retirat, se consacra agara a la recèrca suls tèxtes occitans de l'atge mejan - que ne publiquèt una tièra - e a la promocion de la lenga d'òc. President, puèi president d'onor de la seccion cantalesa de l'Institut d'Estudis occitans, sap testimoniar d'una cultura rica, a l'encòp populara e sabenta, al prèp de las generacions que venon.