Un nageur est un cavalier

Car dans l'eau je respire de l'eau, dans l'eau je deviens un créateur qui enlace sa création, et dans l'eau on ne peut jamais être tout à fait seul tout en restant solitaire.
Nager c'est être un petit peu presque saint.

Presque quarante ans après sa mort prématurée, le mythe autour de Paul Snoek (1933-1981) reste plus vivant que jamais. Innovateur, membre des cinquantistes, vitaliste et alchimiste, mais aussi fanfaron, provocateur, enfant terrible... les étiquettes ne manquent pas.

On en oublierait que Paul Snoek est avant tout le poète libéré, qui a tenté de réunir dans ses vers la nuit et la lumière, l'homme et la femme, la vie et la mort.

Want in het water adem ik water, in het water word ik een schepper di zijn schepping omhelst en in het water kan men nooit geheel alleen zijn en toch nog eenzaam blijven.
Zwemmen is een beetje bijna heilig zijn.

Bijna veertig jaar na zijn onverwachte overlijden (1933-1981) is de mythe rond Paul Snoek actueler dan ooit. Vernieuwer van de poëzie, Vijfenvijftiger, vitalist en alchemist, maar ook opschepper, provocateur, enfant terrible...

Al die etiketten zouden ons laten vergeten dat Paul Snoek in de eerste plaats een bevrijd dichter is, die in zijn verzen heeft geprobeerd duisternis en licht, man en vrouw, leven en dood met elkaar te verzoenen.